Het schooljaar loopt ten einde. Niet alleen voor onze leerlingen, maar ook voor onze leraren. Voor één van hen, Robbe Wulgaert, was dit het eerste schooljaar als leraar. Hij geeft het vak Informaticawetenschappen in onze STEaM-opleiding.
Een jaar na de eerste schoolbel kwam Het Laatste Nieuws nog eens langs om te kijken hoe hij dit ervaren had.
Als startend leerkracht een vak onderwijzen waarvoor niet eens een leerplan bestaat, dat heet: voor de leeuwen worden gegooid. «En toch is het héél goed meegevallen», zegt Robbe Wulgaert, die zonder verpinken toegeeft dat hij allesbehalve een makkelijke leerkracht is.
Robbe Wulgaert – Robbe of Mijnheer Wulgaert voor de leerlingen, zolang ze maar beleefd zijn – onderwijst informaticawetenschappen. «En aangezien daar dus geen leerplan voor bestaat, was het in het begin best wel zoeken naar hoe ik dat precies ging aanpakken», zegt hij. «Ik heb mijn leerlingen vooral beziggehouden met artificiële intelligentie, het maken van digitale assistenten en ze hebben geleerd hoe ze JavaScript moeten programmeren in het spel Minecraft. Zo boeiend om zien wat zij daar allemaal van maken. En ze hebben me verrast. Eén van de hoogtepunten was dat zes van mijn leerlingen op het hoofdkwartier van Microsoft een workshop zijn mogen gaan geven over hoe je in Minecraft programmeert. In het Frans en het Engels. En ze hebben het fantastisch gedaan, al stond er wel wat haar op dat Frans.» (lacht)
«Een ander hoogtepunt beleefde ik twee weken geleden», vervolgt Robbe. «Een leerlinge van dertien vroeg of ik volgend jaar ook nog les geef. Ik begon aan een hele uiteenzetting over hoe onzeker het vak van onderwijzer als tijdelijke leerkracht is, maar daar had ze geen boodschap aan. Ze zei: ‘Ik hoop dat ik nog les heb van jou. Tot volgend jaar!’ Waarop ze de klas uitliep. Dat heeft me geraakt. Net als het gebaar van een twaalfjarige jongen die me kwam zeggen: ‘Mijnheer, ik heb een figuurtje van jou in Minecraft gemaakt en nu ga ik verder studeren!’ Dat is niet alleen grappig, daar spreekt ook waardering uit. Een opsteker voor een jonge leraar.»
En zeggen dat hij géén makkelijke leraar is. «Nee, want ik geef heel moeilijke toetsen»
,
geeft hij zelf toe. «Wanneer ik merk dat de gemiddelde score op een toets tussen de 70 en de 75% schommelt, maak ik de volgende toets moeilijker. Zo blijf ik mijn leerlingen uitdagen. En mezelf ook. (lacht) Op het einde van dit schooljaar heb ik al mijn leerlingen de vrijblijvende opdracht gegeven: programmeer beter dan mij. De meesten zijn die uitdaging aangegaan.»
Stel dat zijn leerlingen hém een werkpuntje zouden meegeven: wat zou dat zijn? «Ik denk dat ze zouden zeggen dat ik iets aan mijn koppigheid kan doen», lacht Robbe. «Ik ben enorm koppig, dat weet ik van mezelf. Ik moet nu denken aan een opdracht die ik had gegeven en waarbij ik de lat heel hoog had gelegd. Te hoog, zo gaven de leerlingen aan. Ze zeiden dat het te moeilijk was. Toch ben ik blijven doordrukken. Terwijl ze achteraf bekeken gelijk hadden.»
Dit artikel verscheen op zaterdag 24 juni in Het Laatste Nieuws. Bedankt aan journaliste Grobben A. en fotograaf James!
